In memoriam
28 -10-2008 – 28-10-2015
“ Those schoolgirl days of telling tales
And biting nails are gone.
But in my mind I know, they will still live on and on.
But how do you thank someone, who has taken you from
Crayons to perfume ? It isn’t easy but I’ll try.”
Hoe bedank je iemand die je opgebracht heeft van baby naar een volwaardige, maatschappelijke succesvolle volwassen? Het is niet gemakkelijk, maar ik zal het proberen. Mijn vader, mijn held. Egbert Johannes Albert Delprado. Van huis uit geschiedenisleraar. In Nederland ontmoette hij mijn moeder, maar al vroeg na het huwelijk stond hij alleen voor de opvoeding van zijn twee kinderen. Hij keerde, na de afronding van zijn MO-B geschiedenis, terug naar Suriname. Hij was erg nationalistisch en dit heeft een grote invloed op zijn dochter gehad. In Suriname heeft hij zijn uiterste best gedaan om zijn twee kinderen op te voeden. Gemakkelijk was het niet. Als kind heb je vaak niet in de gaten met welke problemen je ouders kampen. Kinderen moeten gevoed, gekleed en naar school gestuurd worden. Later in het leven verandert het woord “school” in het woord “ universiteit”. Het is nog belangrijker om je kinderen bepaalde waarden en normen bij te brengen. In Suriname eren we vaak de alleenstaande moeders. Helaas vergeten we vaak de alleenstaande vaders te bedanken. In het Surinaams gezinsleven heeft de vader vaak een ondersteunende en geen leidende rol, bij de opvoeding. In vele gevallen komt de meeste druk op het oudste kind neer. Het oudste kind moet een lichtend voorbeeld zijn voor degenen, die na hem of haar komen. Als het oudste kind het goed doet, zullen de jongste kinderen vaak het voorbeeld volgen. Slim! Wij groeiden op en mijn vader werd ouder en ouder. De kinderen zochten hun eigen weg door het leven. Beiden verdwenen een tijd naar het buitenland. Ik ging voor vijf jaar wonen en werken in Guyana. “Toch nog lekker dichtbij”. Ik kwam zo vaak als ik kon over en zag mijn vader meer en meer achteruit gaan. Deze aftakeling vervulde me enigszins met vrees. Helden blijven toch altijd sterk? Niet dus! Ook helden gaan zienderogen achteruit. Echter moet de bijdrage die ze geleverd hebben in de opvoeding van hun kinderen, in de vorm van onder ander aandacht en investeringen, niet onderschat worden. Bij deze zeg ik dan ook: “dank je wel Paps, voor alles wat je gedaan hebt. To Sir with Love”.
Arielle Delprado 